اما جهان امروز با داشتن رژیم آپارتاید هستهای به دوطبقه برخوردار (کشورهای دارای سلاح هستهای) و غیربرخوردار (کشورهای فاقد سلاح هستهای) تقسیم شد. در کنار این ۵ کشور ۴ حکومت دیگر هم وجود دارند که به‌صورت رسمی بدون امضای ان‌پی‌تی صدها کلاهک هستهای را انبار کرده‌اند. بحران مالی و برنامه‌های ریاضت اقتصادی را فراموش کنید؛ ۹ حکومت در جهان وجود دارند که در هر وضعیتی برای تسلیحات هسته‌ای‌شان همیشه پولی هنگفت دارند. جلوگیری از گسترش سلاح‌های هستهای و پیگیری مذاکرات خلع‌سلاح هستهای یکی از اهداف مهم ان‌پی‌تی به‌حساب می‌آید.
نگاهی به آمار و ارقام هزینه‌های حکومت‌هایی که در روز روشن بمب‌های هستهای دارند اما نشان می‌دهد که آنها که باید بیشتر تحت‌فشار باشند با قرار گرفتن در طبقه‌ای خاص در فراغ بال برای تسلیحاتی که هرکدام‌شان می‌تواند فاجعه‌‌ای مانند هیروشیما و ناکازاکی را به‌وجود آورد میلیاردی پول خرج می‌کنند. آمریکا، روسیه، چین، فرانسه و انگلیس در ان‌پی‌تی از همان ابتدا در طبقه‌ای خاص قرار گرفته‌اند. در کنار این 5 کشور اما هند، پاکستان، رژیم صهیونیستی و کره‌شمالی ۴حکومت دیگری هستند که نه‌تنها ان‌پی‌تی را امضا نکرده‌اند بلکه مانند ۵کشور دیگر هر روز پول بیشتری برای تسلیحات کشتار جمعی خرج می‌کنند. آنطور که آخرین گزارش‌‌های موثق نشان داده این ۸ کشور و رژیم صهیونیستی تا سال۲۰۲۰ حداقل یک تریلیون دلار برای تسلیحات هستهای هزینه صرف می‌کنند؛
هزینه‌هایی که شامل نگهداری، تحقیقات و فناوری‌های جدید برای تسلیحات هستهای می‌شود. این تنها هزینه رسمی این کشورهاست که محققان توانسته‌اند به آن دست پیدا کنند و حساب‌های مخفی و پول‌های دیگری هم هستند که هیچ وقت افشا نمی‌شوند. آمریکا و روسیه هنوز هم در جهان بیشترین کلاهک‌های هستهای جهان را دارند. ۵ عضو دائم شورای امنیت که ان‌پی‌تی را امضا کرده‌اند تحت‌نظارت و بازرسی قابل ملاحظه‌ای نیستند و ۴ حکومت دیگر هم که پای هیچ بازرسی به زرادخانه‌های هسته‌ای‌شان نمی‌رسد.
بودجه‌های میلیارد دلاری
براساس گزارشی که مؤسسه بروکینگز منتشر کرده تخمین هزینه ۹حکومت دارای تسلیحات هستهای در بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ حداقل یک تریلیون دلار است. به‌عنوان نمونه برخلاف آنچه در ظاهر عنوان می‌شود بودجه تسلیحات هستهای آمریکا به جای آنکه کاهش داشته باشد افزایش قابل ملاحظه پیدا کرده است؛ مسئله‌ای که در تضاد آشکار با اهداف اصلی ان‌پی‌تی (جلوگیری از گسترش تسلیحات هستهای) قرار دارد. در بودجه درخواستی دپارتمان انرژی آمریکا برای سال مالی ۲۰۱۵ هزینه‌ای 8.315 میلیارد دلاری برای «فعالیت تسلیحاتی هستهای» درنظر گرفته شده که افزایشی ۷درصدی نسبت به سال مالی ۲۰۱۴ داشته است. در‌واقع اگر به آمار و ارقام بودجه‌ای آمریکا نگاهی بیندازید متوجه می‌شوید که بودجه تسلیحات هستهای آمریکا از زمان جنگ سرد و امضای ان‌پی‌تی هر سال افزایش پیدا کرده است.
در کشورهای دیگر طبقه هستهای ان‌پی‌تی هم وضع بهتری وجود ندارد و بسیاری از فعالان حقوقی می‌گویند که نظارت بر تسلیحات هستهای این کشورها با ضعف‌های فراوانی روبه‌روست. فقط در سال ۲۰۱۱ این ۹ کشور ۱۰۰ میلیارد دلار صرف تسلیحات هستهای خود کردند تا برای کشتار مردم جهان تسلیحات پیشرفته‌تری در اختیار داشته باشند. این مبلغ حدود ۱۰ درصد کل بودجه نظامی این کشورها به‌حساب می‌آید که نه برای داشتن دنیایی امن‌تر بلکه در مسیر به‌وجود آمدن تاریک‌ترین روزهای زندگی بشر هزینه می‌شود. درحالی‌که در بسیاری از کشورها با بحران جهانی اقتصاد مردم تحت‌فشار شدید هستند و برنامه‌های ریاضت اقتصادی هر روز در کشور جدیدی اجرا می‌شود، کشورهای دارای تسلیحات هستهای هر سال هزینه بیشتری برای این سلاح‌های کشتار جمعی پرداخت می‌کنند.
گزارش شورای اطلاعات امنیتی آمریکا وانگلیس نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۰ آمریکا به تنهایی ۷۰۰ میلیارد دلار برای توسعه، آزمایش و نگهداری تسلیحات هستهای خود هزینه می‌کند. روسیه ۷۰ میلیارد دلار تنها برای سیستم‌های موشکی با قابلیت حمل کلاهک هستهای هزینه می‌کند. در‌واقع با وجود امضای ان‌پی‌تی و پیمان‌های دیگری مانند کاهش تسلیحات هستهای آمریکا و روسیه هیچ وقت رقابت‌شان در این زمینه متوقف نشده است.
با وجود آنکه دولت آمریکا از کاهش کلاهک‌های هستهای خود مانند روسیه خبر داده اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که هزینه این کشور برای تسلیحات هستهای هر سال افزایش داشته است. در‌واقع شاید تعداد کلاهک‌های این کشورها کاهش پیدا کرده باشد اما آنها به‌دنبال تسلیحات هستهای پیشرفته‌تر برای کشتار بوده‌اند. به‌عنوان نمونه گزارش‌ها نشان می‌دهد که هند و پاکستان به‌دنبال کلاهک‌های هستهای سبک‌تر و با قدرت تخریب بیشتر هستند. به‌صورت تقریبی مثلاً آمریکا سالی ۱۰۰ میلیارد دلار صرف بهسازی کلاهک‌های هستهای راهبردی خود می‌کند. این به‌معنای این است که با وجود کاهش کلاهک‌های هستهای هزینه‌های تسلیحات هستهای در میان کشورها افزایش پیدا کرده است. کلاهک‌های هستهای شاید کم شده باشند اما با این هزینه‌ها هر روز پیشرفته‌تر شده‌اند و می‌توانند فاجعه‌های دردناک‌تر از بمباران هیروشیما در جنگ جهانی دوم را رقم بزنند.
